افسونگر

چشم  یاری داشتن  از دشمنان  بیهوده است  

            دشمنی بوده است کار دوستان  تا بوده است 

                       تا زدم لبخندی  از شادی  بلائی  در رسید 

                          آسمان  را کینه ای  با خاطر اسوده است

 

جدائی

ای  بی خبر  از محنت  روز افزونم 

                  دانم که ندانی  از جدائی  چونم 

                                  باز ای  که سرگشته تر از فرهادم 

                                                دریاب که دیوانه تر از مجنونم

 

وعده خلاف

ندانم  که آن مه نا مهربان  یادم کند یا نه؟

فریب انگیز من با وعده ای شادم کند یا نه؟

خرابم ان چنان  که از باده هم  تسکین نمی یابم 

لب گرمی شود پیدا که آبادم کند یانه ؟

صبا از من پیامی ده  به ان  صیاد سنگین دل 

که تا گل در چمن باقی است  آزادم کند یا نه؟

من از یاد عزیزان  یک نفس غافل نی ام اما 

نمی دانم که بعد از من کسی یادم کند  یا نه؟

رهی از نا له ام  خون می چکد اما نمی دانم 

که آن  بیداد گر  گوشی  به فریادم کند  یا نه؟

                                                                   رهی  معیری 

رسوا

دیدی که رسوا شد دلم، غرق تمنا شد دلم

دیدی که من با این دل بی آرزو عاشق شدم
با آن همه آزادگی، بر زلف او عاشق شدم
ای وای اگر صیاد من، غافل شود از یاد من، قدرم نداند
فریاد اگر از کوی خود، وز رشته‌ی گیسوی خود، بازم رهاند
در پیش بی دردان چرا، فریاد بی‌حاصل کنم
گر شکوه‌ای دارم ز دل، با یار صاحبدل کنم
وای ز دردی که درمان ندارد
فتادم به راهی که پایان ندارد
شنیدم بوی او، مستانه رفتم سوی او
تا چون غبار کوی او، در کوی جان منزل کند
وای ز دردی که درمان ندارد
فتادم به راهی که پایان ندارد
دیدی که رسوا شد دلم، غرق تمنا شد دلم
دیدی که در گرداب غم، از فتنه‌ی گردون رهی
افتادم و سرگشته چون، امواج دریا شد دلم

دیدی که رسوا شد دلم، غرق تمنا شد دلم

                                                                    آهنگی از زنده یاد الهه 

                                                                    تقدیم شما دوستان عزیز