تبریک سال نو

بوی باران،بوی سبزه،بوی خاک
شاخه های شسته،باران خورده،پاک
آسمان آبی و ابر سپید،برگ های سبز بید
عطر نرگس،رقص باد
نغمه شوق پرستوهای شاد،خلوت گرم پرستوهای مست
نرم نرمک میرسد اینک بهار...
خوش به حال روزگار...
خوش به حال چشمه ها و دشت ها
خوش به حال دانه ها و سبزه ها
خوش به حال غنچه های نیمه باز
خوش به حال دختر میخک که می خندد به ناز
خوش به حال جام لبریز از شراب
خوش به حال آفتاب
نرم نرمک میرسد اینک بهار...
خوش به حال روزگار...
ای دل من گرچه در این روزگار
جامه رنگین نمی پوشی به کام
باده رنگین نمی نوشی به جام
نقل و سبزه در میان سفره نیست
جامت از آن می که میباید تهیست
ای دریغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسیم
ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب
ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار
نرم نرمک میرسد اینک بهار...
خوش به حال روزگار...
"گر نکوبی شیشه غم را به سنگ
هفت رنگش میشود هفتاد رنگ"
ای دریغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسیم
ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب
ای دریغ ازما اگر کامی نگیریم از بهار
نرم نرمک میرسد اینک بهار...
خوش به حال روزگار

به دیدارم بیا هر شب

                     در این تنهایی تنها و تاریک خدا مانند

          دلم تنگـــــــــــــــــــــــــــــــ است

بیا ای روشن رو شن تر از لبخند

شبم را روز کن در زیر سرپوش سیاهی ها

        دلم تنگـــــــــــــــــــــــــــــــ است

بیا بنگر چه غمگین و غریبانه

در این ایوان سرپوشیده وین تالاب مالامال

دلی خوش کرده ام با این پرستوها و ماهی ها

و این نیلوفر آبی و این تالاب مهتابی

شب افتاده ست و من تنها و تاریکم

ودر این ایوان من دیریست در خوابند

                                       پرستوها و ماهی ها و آن نیلوفر آبی

بیا ای مهربــــــــــــــــــــان با من

ببا ای یــــــــــــــــــــــــاد مهتابی

گفتند :ستاره را نمی توان چید

و آنان که باور کردند

برای چیدن ستاره حتی دستی دراز نکردند

اما

باور کن

که من به سوی زیباترین و دورترین ستاره

دست دراز کردم

و هر چند دستانم تهی ماند

اما چشمانم لبریز ستاره شد

ستاره های درونت را

                            در شب چشمانت رها ساز

و باور کن

عشق را هدفی نیست

آن چنان که به دست آید

در آغوش جای گیرد

و

یا در آیینه چشمانت به تصویر نشیند

باور کن که عشق

خود همه چیـــــــــــــــــــــــز است

ویرانه نه آن است که جمشید بنا کرد

ویرانه نه ان است که فرهاد فرو ریخت

ویرانه دل ماست که با هر نظر تو

صد بار بنا گشت و دگر بار فرو ریخت